Het begon met chico

Voordat ik vertel hoe Chico in ons leven kwam wil ik eerst vertellen wie wij zijn. Wij zijn Jan en Marian. Beide zijn wij eigenlijk al ons hele leven gek van dieren. Honden vogels koeien paarden enz. Omdat ik in de tijd dat ik Jan leerde kennen nog in een flat woonde samen met mijn vogels was het niet verstandig om maar een grote hond hier te nemen. Niet vanwege de vogels maar vanwege de beperkte ruimte.  Allebeide waren wij opgegroeid met dieren en honden waren bij ons altijd aanwezig. Op dat moment had jan nog wel een hond een mooie zwarte duitse herder Rex. Helaas moesten wij Rex in laten slapen toen hij op 5 jarige leeftijd niet meer uit een epeleptische aanval kwam. Enige tijd later hebben wij toen samen besloten om in het asiel te gaan kijken naar een oud afgedankt hondje. Wij hadden drie hondjes uitgezocht via internet en Chico was nummer drie. Toen de andere niet meer beschikbaar waren zijn wij naar onze Chico gaan kijken. Het was direkt liefde op het eerste gezicht. Na een wandeling werd dan ook gauw alles in orde gemaakt om onze Chic mee te nemen. Van de beheerder van het asiel kregen wij eerst nog het beknopte levensverhaal van Chico te horen. Hij was van een oude dame geweest die niet meer voor hem kon zorgen. Ze bracht hem naar haar dochter maar die was hier niet erg gecharmeerd van en bracht Chico weer naar een andere famililid. Ook hier werd hij snel afgedankt en weer terug gebracht naar de oude dame. Er zat dus niets anders op dan hem naar het asiel in almelo te brengen. Samen met een beschrijving; hoe hem te verzorgen, werd hij hier achtergelaten. Dit was niet voor lange tijd gelukkig. Nog even terug komende op het briefje; er werd verwacht dat wij Chico elke dag de tandjes poetsten met prodent, hem per dag 71 brokjes voer gaven en dat hij 250cc water te drinken kreeg ook tijdens de hete zomerdagen. Ronduit belachelijk. Dat doe je een hond niet aan. Hier had hij water genoeg en ook het eten was onbeperkt. Chico was een schat van een hond maar had wel wat geleden onder deze behandeling. Zo speelde hij niet en autorijden bracht erg veel spanning met zich mee. Heel vaak zag hij dingen die er niet waren en dan zag je hem blij kwispelen. Ook kon hij uren in een hoekje zitten met zijn snuitje naar de muur en likte zijn lippen. Maar al met al hoe appart hij ook was hij zou bij ons blijven tot aan zijn dood. En ik moet zeggen het was een geweldige hond die wij nu nog steeds wel missen.

Chico had wel één hobby, hij was namelijk gek op treinen. Als wij met hem langs het spoor liepen werd hij helemaal blij als er een trein langs kwam. Deze wilde hij altijd achterna gaan en ondanks zijn astma kon hij dan toch wel een aardig stukje rennen. Omdat wij het toch wel erg leuk zouden vinden als Chico op zijn oude leeftijd zou leren spelen hebben wij besloten om nog een oud hondje uit het asiel te halen. Na lang zoeken op internet werd dit Tarzan.

In Woudrichem vonden wij onze Tarzan. Het oude manneke stond in zijn hok constant te blaffen zonder ook maar te zien wie er langs zijn hok liep. Van de eigenaar kregen wij Tarzan mee voor een wandeling. Hij had ons al verteld dat Tarzan een hartkwaal had en elke dag hiervoor een tablet moest. Tijdens de wandeling hebben wij het er goed over gehad wat het betekende de zorg van Tarzan op zich te nemen. Algauw kwamen wij tot een besluit om Tarzan bij ons een tweede kans te geven ondanks de kosten voor zijn medicatie. Toen wij het vertelden zei de eigenaar neem Tarzan gauw mee je hoeft niet voor hem te betalen want ik denk dat hij nog maar heel kort leeft. Hoe kort het ook zou worden Tarzan was meer dan welkom en wij waren de mensen ook heel dankbaar dat wij zijn baas mochten zijn. Natuurlijk hoopten wij dat hij toch weer zover zou komen dat hij inplaats van enkele dagen/weken meerdere jaren bij ons kon zijn. Zo namen wij een hondje mee die tijdens de wandeling naar de auto totaal geen aandacht voor ons had maar toen Tarzan eenmaal door had dat hij nu echt het asiel achter zich liet en een nieuwe familie had leefde hij helemaal op. Geweldig en hier dan ook de eerste foto van Tarzan op zijn rit naar zijn eigen huis.